George Mallory ishte një nga alpinistët e parë britanikë që u përpoq të ngjitej në lartësitë marramendëse të malit Everest gjatë viteve 1920 derisa mali i mori jetën.
Gati një shekull më vonë, letrat e dixhitalizuara hedhin dritë mbi shpresat dhe frikën e Mallory për ngjitjen e Everestit, duke çuar deri në ditët e fundit para se të zhdukej ndërsa po shkonte drejt kulmit të tij.
Më 8 qershor 1924, Mallory dhe kolegu i tij alpinist Andrew Irvine u larguan nga ekipi i tyre i ekspeditës për të ngjitur majën e malit dhe nuk u panë më të gjallë.
Kolegji Magdalene, Kembrixh, ku Mallory studioi si student nga 1905 deri në 1908, kohët e fundit digjitalizoi qindra faqe korrespondencë dhe dokumente të tjera të shkruara dhe të marra prej tij.
Gjatë 18 muajve të fundit, arkivistët skanuan dokumentet në përgatitje për njëqindvjetorin e zhdukjes së Mallory.
Letrat përshkruajnë përgatitjet e përpikta dhe testet e pajisjeve të Mallory-t, si dhe optimizmin e tij për perspektivat e tyre. Por letrat tregojnë edhe anën e errët të alpinizmit si moti i keq, problemet shëndetësore, pengesat dhe dyshimet.
Ditë përpara zhdukjes së tij, Mallory shkroi se shanset ishin “50 me 1 kundër nesh” në letrën e fundit drejtuar gruas së tij, Ruth, të datës 27 maj 1924.
Më 1 maj 1999, anëtari i ekspeditës dhe alpinisti Conrad Anker gjeti një kufomë të ngrirë në një lartësi prej rreth 8,138 metra dhe e identifikoi atë si Mallory nga një etiketë emri që ishte qepur në rrobat e tij.
Dekada pas vdekjes së Mallory-t, Sherpa Tenzing Norgay dhe alpinisti nga Zelanda e Re Sir Edmund Hillary u bënë të parët që arritën majën e Everestit, duke arritur majën më 29 maj 1953. Në vitet që pasuan, mijëra u përpoqën të ngjiteshin në Everest, me afro 4000 njerëz që arritën majën e tij. Më shumë se 330 alpinistë kanë vdekur duke u përpjekur që kur janë mbajtur të dhënat moderne, sipas bazës së të dhënave Himalayan, e cila përmbledh të dhënat e të gjitha ekspeditave në Himalaje disa prej atyre trupave mbeten në mal të ngrirë.
